بررسی مضامین شعر شیعی در عصر مملوکی
پایان نامه
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه رازی - دانشکده ادبیات و علوم انسانی
- نویسنده زهره ملکی
- استاد راهنما جهانگیر امیری تورج زینی وند
- تعداد صفحات: ۱۵ صفحه ی اول
- سال انتشار 1391
چکیده
شعر شیعی در بسیاری از دوره های ادبیات عرب، به عنوان بهترین نمونههای عربی که توسط شاعران متعهد شیعه سروده شده، درخشیده است. شاعران شیعه تنها، برای اطاعت از دستورات قرآن کریم و پیامبر گرامی اسلام به مدح اهل بیت? پرداخته اند. شعر شیعی در بسیاری از دورهها، بازتاب و پژواکی از عقاید حقه شیعیان نسبت به خاندان گرامی پیامبر? می باشد. در عصر مملوکی تعدادی از شاعران به مدح و ستایش اهل بیت? پرداختند و شعر آنها سرشار از محبت و دوستی به خاندان گرامی پیامبر? است. مهمترین مضامینی که در اشعار شیعی عصر مملوکی تجلی یافته است، عبارتند از: اظهار عشق و محبت به اهل بیت? و دعوت به آن، امید به نجات و رستگاری در قیامت به واسطه دوستی با ایشان، بازتاب رویداد غدیر، رثای امام حسین و گریه و اندوه بر مصیبت های ایشان، مدح اهل بیت? و بیان فضیلت ها و منقبت های بی نظیرآنان، هجو و نکوهش دشمنان ایشان و ... . می توان گفت اشعار شیعی در عصر مملوکی تقریباً همین مضامین دوره های پیشین را در خود جای داده است؛ با این تفاوت که در این عصر سروده های شاعران شیعی، با مضامین عرفانی درآمیخته است. افزون بر این، شعر شیعی از لحاظ شکل و ساختار ویژگی هایی دارد که مهمترین آنها عبارتند از: بهره گیری از اسلوب ندا در مطلع قصیده، اقتباس از قرآن کریم و احادیث شریف و استدلال و احتجاج به رویدادهای تاریخی برای اثبات حقانیت ائمه اطهار?. شایان ذکر است که شاعران این دوره، در برخی از آرایه ها از جمله اقتباس از قرآن کریم و احادیث شریف و اشاره به حوادث تاریخی، بسیار بهره برده اند.
منابع مشابه
بررسی مضامین طنز در شعر شاعران برجسته ی عصر مملوکی
شعر دوره ی مملوکی، هر چند از دیدگاه بسیاری از پژوهشگران این دوره، دچار رکود و ضعف بسیار گشت، ولی در خود ویژگی ها و نوآوری ها یی داشت که بررسی و واکاوی آنها، خالی از فایده نیست. یکی از این نوآوری ها، زبان مطایبه و طنز است با اینکه طنز یکی از غنی ترین انواع ادبی است که در دوران مختلف شاهد آن هستیم، آنگونه که باید به آن توجه نشده و مورد بررسی قرار نگرفته است. همین امر سبب شده است که ادبیّات عرب به ...
بررسی و تحلیل «تحامق» در شعر مملوکی
واژهی "تحامق" از مادهی «حمق»، به معنای تظاهر کردن به حمق و بلاهت است. شعر تحامق، گونهای از شعر طنز و فکاهه است که شاعر در آن به نادانی و حماقت تظاهر میکند تا خندهای بر لبان ممدوحان بنشاند و از جود و بخشش آنان بهرهمند شود. این شعر در همهی ادوار، کم و بیش وجود داشته است؛ اما در عصر مملوکی به علت فقر، فساد و انحطاط اخلاقی، رواجی بیسابقه یافته و به شکل یکی از فنون و اغراض رایج شعری درآمده ...
متن کاملبررسی هجو در شعر شاعران برجسته ی عصر مملوکی
چکیده یکی از فنون شعری که قسمت قابل توجهی از شعر همه ی عصرهای ادبی و از جمله عصر مملوکی را به خود اختصاص داده, فن هجو است. این غرض شعری در گذشته غالبا در پی نبردهای شخصی و قبیلگی به وجود می آمد و یکی از راه های مبارزه و کسب درآمد بود. همراه با گذر زمان هجو نیز دچار تغِیراتی شد و در هر دوره ای ویژگی-های خاص خود را پیدا کرد. هجو ابتدا با قطعاتی کوتاه آغاز گردید و برای دفاع از فرد و قبیله بکار می ...
15 صفحه اولمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه رازی - دانشکده ادبیات و علوم انسانی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023